Wakacyjny przystanek nr 3 – Hel

Jest 29 lipca, udajemy się z naszej wakacyjnej bazy we Władysławowie na cypel Mierzei Helskiej – do Helu. Korzystamy oczywiście z komunikacji publicznej – nie mogliśmy sobie odmówić podróży przebudowaną i chyba jedną z piękniejszych w Polsce linią kolejową.

Głównym celem naszej wycieczki jest fokarium Stacji Morskiej Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego znajdujące się przy Bulwarze Nadmorskim – tam też kierujemy pierwsze nasze kroki. Ośrodek istnieje od 1999 roku i jest placówką naukowo – badawczą, ale działalność na rzecz badań i ochrony fok podjęto znacznie wcześniej. Głównym celem fokarium jest odtworzenie kolonii foki szarej w akwenie południowego Bałtyku.

Początki fokarium związane są z maleńką miesięczną foką o imieniu Balbina (tak naprawdę był to samiec Balbin), którą znaleziono ranną i chorą w marcu 1992 na plaży w pobliżu Juraty. Przewiezioną ją do Stacji Morskiej w Helu i umieszczono w małym basenie, w którym mieszkała przez 5 lat. Pamiętam, że była wtedy sporą atrakcją dla turystów – sama miałam okazję ją zobaczyć podczas swojego pierwszego pobytu w Helu, w roku 1993. Przez 5 lat opracowywano, projektowano i w końcu wybudowano pierwsze baseny z prawdziwego zdarzenia. 13 października 1997 roku Balbina otrzymała swoje nowe lokum, czyli nowy basen – pierwszy z trzech dużych zbiorników kompleksu hodowlanego. Balbina pozostała w fokarium do końca swoich dni – 29 lipca 2005 roku.

Obecnie fokarium składa się z kompleksu trzech basenów hodowlanych, kilku małych basenów (dla młodych i chorych fok) oraz budynku dydaktyczno – laboratoryjnego. Przebywa w nim 6 fok, w tym dwa samce (Bubas, Fok) i 4 samice (Unda, Agata, Ania, Ewa).

W fokarium jesteśmy w porze karmienia połączonego z prelekcją:

Poniżej szkielet ryby wypełniony śmieciami – wymowne, prawda?

Z fokarium udajemy się Bulwarem Nadmorskim w stronę Mariny.

I na urokliwą ulicę wiejską.